پیش زمینه و هدف: بیشک، یکی از اهداف هر سازمان، ارائه بهترین کالا یا خدمات است که این خود، در گروی نحوه عملکرد نیروی انسانی آن سازمان قرار دارد. بنابراین می توان از عملکرد شغلی یک سازمان به عنوان عاملی حیاتی نام برد. عملکرد پزشکان و پرستاران دو عامل بسیار مهم در ایجاد و حفظ اثربخشی خدمات است. گروه شغلی پرستاری، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین گروه‌های شغلی بیمارستان شناخته می‌شود بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اهمیت عوامل موثر بر عملکرد شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی منتخب شهر تهران در سال 97 انجام شد.
مواد و روش ها: پرستاران شاغل در بخش های بستری بیمارستان ها گروه هدف این پژوهش بودند که تعداد 354 نفر به عنوان نمونه به پژوهش وارد شدند. سه پرسشنامه محیط درون سازمانی (وایزبورد)، صفات پنجگانه شخصیتی (نئو) و ارزیابی عملکرد شغلی (پاترسون) ابزارهای گرداوری داده ها بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss20 و با بهره گیری از آمار توصیفی و شبکه های عصبی مصنوعی تحلیل شدند.
یافته ها: در پرسشنامه صفات شخصیتی، بعد روان نژندی(66/6±22/40) بیشترین و بعد مسئولیت پذیری(91/4±94/23) کمترین میانگین نمره را بدست آوردند. در پرسشنامه محیط درون سازمانی نیز، بعد ارتباطات(52/4±66/14) و پاداش ها(54/6±33/21) به ترتیب بهترین و بدترین وضعیت را دارا بودند. مقایسه ضرایب اهمیت در شبکه های عصبی نشان داد ابعاد دلپذیر بودن(100%) و وضعیت تاهل(8%) بیشترین و کمترین اهمیت را در عملکرد شغلی پرستاران دارد.
بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که توجه به ابعاد صفات شخصیتی و بعد دلپذیر بودن شغل می تواند بیشترین تاثیر را در عملکرد شغلی کارکنان داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: عملکرد شغلی، سازمان، شخصیت، بیمارستان آموزشی، پرستاران