چکیده
مقدمه: با توجه به اهمیت مهارت­ بازاندیشی، مطالعه حاضر باهدف بررسی پایایی و روایی یک ابزار جهت سنجش این مهارت و تعیین سطح مهارت­ بازاندیشی دانشجویان رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی انجام شده­است.
روش ­ها: این مطالعه، یک پژوهش توصیفی است که به صورت مقطعی در دو فاز انجام شده­­است. جامعه­ی هدف، 30 نفر از دانشجویان رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی بودند. در فاز اول پس از ترجمه­ی پرسشنامه، روایی و پایایی آن تعیین شد و در فاز دوم به منظور بررسی سطح بازاندیشی دانشجویان، پرسشنامه GRAS توسط دانشجویان تکمیل شد و داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری t مستقل و همبستگی پیرسون تحلیل شد.
یافته­ ها: طبق نتایج این پژوهش، روایی و پایایی ابزار بازاندیشی GRAS مورد تایید قرار گرفت (آلفای کرونباخ 73/0). نمره توانایی بازاندیشی دانشجویان 24/4 ± 13/82 گزارش شد. با انجام آزمون­های آماری میان گروه­های جنسی، هرچند نمره بازاندیشی پسران (37/4 ± 58/83) بیشتر از دختران بود (97/3 ± 17/81) اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (05/0 ≤ P-value) و همچنین میان متغیرهای دموگرافیک و نمره­ی توانایی بازاندیشی نیز ارتباط معناداری وجود نداشت (05/0 ≤P-value ).
بحث و نتیجه گیری: پرسشنامه­ی GRAS جهت سنجش توانایی بازاندیشی در ایران از اعتبار کافی برخوردار می باشد . نتایج این مطالعه نشان داد، با توجه به سطح بازاندیشی دانشجویان، ایجاد فرصت­های آموزشی مبتنی بر بازاندیشی توصیه می گردد.