مقدمه: عدالت در توزیع منابع یکی از ابعاد مهم اثربخشی در رسیدن به اهداف نظام سلامت است. شواهد موجود بیانگر این است که صرف منابع بیشتر در بخش سلامت، منجر به کاهش نابرابری در توزیع منابع نخواهد شد. از آنجائیکه مسئله نابرابری در توزیع منابع  سلامت، در کشورهای در حال توسعه اهمیت بیشتری نسبت به سایر کشورها دارد؛ تولید شواهد و به تبع آن اتخاذ سیاست‌های مبتنی بر شواهد در راستای کاهش نابرابری در توزیع منابع سلامت در کشور ما بسیار ضروری است. مطالعه‌ی حاضر روند عدالت در توزیع منابع سلامت در ایران را با کمک شاخص جینی بررسی می‌کند.
روش کار: این پژوهش، یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی است که با هدف بررسی روند عدالت در توزیع بهورز، پزشک عمومی، داروساز، داروخانه و تخت ثابت در بازه زمانی سال‌های 1385 تا 1395 انجام شده است. داده‌ها از گزارشات پایگاه مرکز آمار ایران که بر اساس سرشماری نفوس و مسکن انجام شده؛ استخراج شده است. همچنین از داده های موجود در گزارشات سازمان برنامه و بودجه کشور استفاده شده است. تحلیل‌ها با نرم افزار stata 13 انجام شدند.
نتایج: ضریب جینی برای توزیع پزشک عمومی روند ثابتی داشته است. میزان ضریب جینی برای داروسازان و داروخانه کاهش یافته است که به معنی بهبود توزیع این منابع است. همچنین، ضریب جینی تخت و بهورز نیز افزایش یافته است که به معنای کاهش نسبی عدالت در توزیع این منابع است. عدالت در توزیع جغرافیایی بهورز در سال 1385 و 1390 برقرار است ولی در سال 1395 این توزیع نسبتا ناعادلانه است. درخصوص تخت، داروخانه و پزشک عمومی می‌توان گفت که توزیع جغرافیایی به طور کلی عادلانه است. با وجود روندهای یافته شده، اما توزیع جغرافیایی داروسازان با توجه به شاخص جینی کاملا ناعادلانه ارزیابی می شود.
نتیجه گیری: گر چه نسبت هر یک از متغیرها به جمعیت در استان‌های مختلف متفاوت است اما می توان گفت عدالت نسبی در توزیع منابع پزشک عمومی، بهورز، داروخانه و تخت ثابت وجود دارد. علاوه بر این، لازم است سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران نظام سلامت در کنار عدالت خام توزیعی، مقدار نیاز جامعه هدف به هریک از این منابع را نیز مورد توجه قرار دهند.

واژه‌های کلیدی: عدالت توزیعی، ضریب جینی، منابع سلامت، منحنی لورنز